G R Sastrigal- IInd Year Remembrance

Today, 30^th November 2015, is the second death anniversary of my Grandfather.  Looking back and see the two years is more taxing because each and every day, after his demise, made me to feel  how much I missed him.

Getting older, I  feel if I continue to imbibe some of his good qualities, I shall feel pride in this Janmam.  How he had many good qualities form his early age and continued to practice till his death, which we could not at this age.  Now, I feel I should have started some of his good habits 10 years back so that presently, I shall be matured in this life.

What Iam taking about is – life of detachment. Looking so philosophical!.  In a way, yes.  When we perform homam in any important rituals, we are asked to say “idhan na mamA” which means “Not mine”. So,  we are time and again reminded to live by chanting “it is not mine”, sense of detachment.

Water in the lotus leaf or a famous rudram mantra- “trayambhagam yajamahE”  all these explain to us to live a detached life. GRS lived this.

 He is adamant to perform his nithya karmA including usual pUjAs.  As a sastrigal, he had to go many places irrespective of the time and distance.   Semmangudi, a small hamlet between Kumbakonam and Tiruvarur, being his base, he had to move around 5-10 kilo meters, by walk, to perform the rituals of his clients.

The important point here is his tenacity not to miss his daily rituals.  He was firm that these rituals were for him and for the betterment of his family.  The outing is for earning income.  He drew a clear line between these two and firm to fulfill this.

What we do, now a days, we are more concerned to do outside job for earning and completely forgot to do our rituals.  In order to please our Corporate Boss, we forgot to obey the inside God.  Daily sandhyavandhanam is some how a gone syllabus in nowadays ritual school. 

Today, I could go and participate in the anniversary and had food.  In my spiritual life, Iam slowly improving which is evident from the blessings from Him. 

Appa, (fondly call him).  Please continue to shower your blessings.  Never take your eyes off me and also to your daughters.

The love your daughters show even today is astounding.  You are a true father, true spiritual leader for us. 

Thanks for being with us and continue to be with us in some other form.

Sikkil Gurucharan - Concert at Bharatiya Vidhya Bhavan 2015

Gurucharan-Vocal

Patri  Satishkumar – Mridangam

V Sanjeev-Violin

27^th Nov 2015,

Bharatiya Vidhya bhavan Annual Music Festival, Mylapore.

Part 1- Patri Satish kumar-“musical  musings”

·         When I saw Patri in the mridhangam list, I thought of not going to the venue as I was confident that that I could hear the concert sitting at home.

·        
      When Patri played at BVB, KaRpagAmbAl along with kapAli moved to KailAsam from Mylapore for 3 hours to escape from the sound.  kapAli felt that patri’s mridhangam sound is louder than His “damaru”.

·         ThillAna mohanambal- 1968 –Movie-  a dialogue.

Manorama asks Shivaji Ganesan, who is the nadhaswara vidhwan whether the ‘sunAdham” comes only from his Nadaswaram or from any other nAdaswaram.  Shivaji Ganesan repies -  “it is not like you think. This comes from our inner “nAbi kamalam” along with God’s blessings. ”

Present day- 2015

Manorama asks Patri -  Whether the blasting sound comes only from your mridhangam or from any other mridhangam,

Patri replies- No, if you tune your mridhangam with “dOlki” type instrument with silver rods fitted around mridhangam’s  tOppi, even you can create this sound while playing.

·        
     
f     For Patri, there should be another upa-pakka vAdhyam like ghatam or khanjira so that our ears are at peace (in one piece) when the other vidwan is playing.

Part II-Concert

Sikkil Gurucharan gave another “soulful” concert with sadAnanda tAndavam and ekkAlathilum in pUrvi kalyAni.

tuLasi dhalamulacE-  Neraval in “sarasIruha punAga”  followed by Swram- Thyagarajar

Kamala charanE- GNB- Amritha BehAg.

Submain-bahudArai- Achutha dAsar’s “sadAnanda dAndavam”  (S)

husEni- rAma, ninE nambi nAnu, -Thyagarajar

main-pUrvi kalyAni-ekkAlathilum unai maRavamalE – Tiruvarur Ramaswamy pillai-  Neraval in ….”Ishwari unai allal igathil uNDO vEdham”.. (S)

TanjavUr ponniah pillai’s “Ashta rAga mAligai” in Darbar, kAnada, atAna, amIr kalyani, kamAs, paras, behAg and surutti.

Oru pozudhu- behAg-Tiruppugazh-Arunagirnathar

Srirama chandranukku- surutti-Mangalam

In bahudAri, his swaram ending in tAndavam, Ananda tAndavam, sadAnanda tAndavam was very nice.

Ponnaiah pillai’s rAga mAliga kriti was new and very nice.  Each and every rAga was included in the lyrics except behAg.

His rAga alApana always stands out to be full of bhAvam. He never hurries it up.  pUrvi kalyAni was beautifully exhibited and like “jackfruit chocked in honey”

Another good concert.

Sanjeev, as usual, is at his best.

Repose Faith in God Not the Astrologer.

KaRRadhum Suttadhum - a review of some one's view with my thought.

It is the topic and presently, Astrology has become so famous and people are addicted to this.   When I was studying in village or in the good olden days, this was used to find a match for a bride or groom to have a proper and happy marriage.  It is also an irony that one astrologer does not agree or his conclusions were not accepted by other astrologer.

People become addicted to astrology due to their anxiety and fear over the future.  There is no dearth of people who panic and worry about subjects like marriage, business, job, promotions and so on. One needs to understand that the favourable or unfavourable situations we face, in life, are primarily caused by the actions, we have performed in past lives. Astrology can only mitigate negative experiences, it cannot prevent them entirely.

There are so many instances from our epics where the past deeds of our ancestors affect the next generation,  Puavan Keeran, whose speeches are always captivating, tells two instances each from Ramayana and Mahabharatha to make us understand.

Santhanu, father of Devavrathan, was a womanizer. Whenever Santhanu met a girl, his first question was- whether she wants to marry him.  As a King, most of them would not have said “NO” too. Among his wives, river Ganga takes the shape of a beautiful girl and when approached by Santhanu, agreed to marry him.   He gives birth to Devavrathan and when she left Santhanu, one day, he went to forest and found another girl,  who is the daughter of a fisherman.  He instantly asked her to marry him.  After so many climax, anti climax, Devavrathan, coming to know his father’s desire,  gets her married to his father with a condition that he would become a bachelor till his death.  After this vow only, devavrathan becomes Bhishma which means invincible.

The moral of the above story says- Bhishma had to suffer, being a bachelor, throughout his life living an unhappy life because of his father’s behavior.  In tamil, “semmayAna vAzhkai”, disciplined life is important to one person to make the next generation live happily.

Another instance from Ramayana was about Ravana.  Ravana was the great king with all the qualities of a great person.  Hanuman when he first landed at Srilanka got so mesmerized by Srilanka’s beauty.  Rama too agrees, in his statement, Srilanka was “swarnamaya”, gold everywhere, rich in its beauty.  Ravana with all his qualities could have become a super king but because of his “desire to get” Sita could not live longer.  Indrajit, a great warrior and son of Ravana died in his younger age because Ravana could not live “a disciplined life”.  

So, SemmayAna vazhkkai is very important to escape from Astrology.  Individual disciple is very important.

Mata AmritanandamayEE tells this interesting story on Astrology and God..

Once a mahatma gave two idols to a kind and said, “Be very careful with those idols. If they break, big calamities will befall the kindom”. The king entrusted the idols with a servant, who kept them very carefully in a special place.  One day, one of the idols broke. The king imprisoned him, knowing this. A few days later, neighbouring king attacked the kingdom,  Seething this as the fault of the servant, he ordered him to be hung. When asked whether he had any last wish, the servant said, “Before I die, I should be allowed to break the second idol”.

The kind asked him “Why are you saying this ?” The servant said, “You are having my executed because the first idol broke. Another innocent person should not be forced to die because of the other idol. The mahatma who gave those idols to you said that if the idols break, bad things will happen. He did not say that bad things will happen because the idols broke.  The breaking of the idol is merely an indication of war that was to happen.  As soon as you received the hint, you should have immediately made preparations to face the enemy king’s army.”  The Kind realized his mistake and freed him.

Mata concludes that our faith should neither be in the astrologer nor in his predictions, but in the ultimate governing power of this universe, God. The unintelligent and undiscerning actions we have performed in the past should be counter balanced with intelligent and discerning actions in the present. IF we don so, the future will become our friend.

மதுர மணி

Before I reproduce this article, sent to me, by Sri.Venugopal, for Sri.Madurai Mani Iyer, not only his concerts are sweet but also any article about him. This is the one.

தி.ஜானகிராமன்

இசையுலகை துக்கம் நிறைந்த மௌனத்தில் ஆழ்த்திவிட்டுத் தம்முடைய 56-வது வயதில் அகாலமாக மறைந்து அமரரான வித்வான் மதுரை மணி ஐயர் பண்டிதனையும், பாமரனையும் மகிழ்விக்கும் இணையற்ற பாணிகளை வகுத்துக் கொண்டவர். ‘கானகலாதரர்’ என்று தஞ்சை ரஸிகர்களாலும், ‘சங்கீத கலாநிதி’ என்று சங்கீத வித்வத் சபையாலும், ‘இசைப் பேரறிஞர்’ என்று தமிழிசைச் சங்கத்தாலும் பட்டங்கள் அளிக்கப்பட்ட மதுரை மணி ஐயருக்கு இன்னொரு பட்டமும் உண்டு. திருச்சியில் அவரைச் சுற்றி இயங்கிவந்த இலக்கிய ரஸிகர்கள் கூட்டமொன்று அவர் தேசீய விருதுபெற்ற 1960ம் ஆண்டில் அவருக்கே உரித்தான பட்டமொன்றை அளித்துப் பெருமையடைந்தது. ‘மணிமண்டபம்’ கோஷ்டியென்று பிரபலமான இந்த நண்பர் குழாத்தின் முக்கியஸ்தரான வி.ஸ்ரீனிவாசனின் முயற்சியால் 15 வருடங்கள் தொடர்ந்து நடைபெற்ற ஸ்ரீராம நவமி விழாவில் ஆண்டு தவறாது மதுரை மணி ஐயர் இசை விருந்து அளித்து வந்தார்.1960 ஆண்டு விழாவைப் பூர்த்தி செய்யும் முறையில் நடந்த வைபவத்தில் மணி ஐயருக்கு ‘நாதலோல’ என்ற பட்டம் அளிக்கப்பட்டது. இசையுலகில் ஒரு தனிச் சிறப்பு கொண்ட கட்டம். எம்பார் ஸ்ரீ விஜயராகவாச்சாரி மணிக்கொடி ஸ்ரீனிவாசன், ச.து.சு.யோகி, சிட்டி, ஜே. சடகோபன், தி.ஜானகிராமன் போன்ற நண்பர்கள் சேர்ந்து காமகோடி பீடாதிபதி ஆச்சார்ய ஸ்வாமிகளின் ஆசியுடன் நடந்த சிறந்த உத்ஸவத்தையொட்டி ஒரு சிறப்பு மலரும் வெளியிடப்பட்டது. அந்த மலரில் தி. ஜானகிராமன் எழுதியிருந்த கட்டுரையிலிருந்து சில பகுதிகளை இங்கே வெளியிடுகிறோம்.

– கணையாழி ஜுன் – ஜுலை 1968

மதுரை மணி ஐயர் 1912 – 1968

பதினைந்து ஆண்டுகட்குமுன் திருச்சியில் உச்சிப்பிள்ளையார் கோயில் மண்டபத்தில் இலக்கிய மேதை கு.ப.ரா.வின் குடும்ப நிதிக்காக மணி அய்யர் செய்த கச்சேரி மறக்க முடியாத வகையில் அவர் செய்திருக்கும் எத்தனையோ கச்சேரிகளில் ஒன்று. கச்சேரி முடிவில் பேசிய தேசத் தொண்டர் டாக்டர் சாமிநாத சாஸ்திரியார், “மதுரை மணி அய்யர் என்பதைவிட மதுரமணி அய்யர் என்பதே பொருந்தும்” என்று கூறினார். பதினைந்து ஆண்டுகட்குப் பிறகு மதுரமாக முதிர்ந்துள்ளது அந்த மதுர சங்கீதம்.

கர்நாடக சங்கீத பரம்பரையில் இன்று மக்களை அதிகமாகக் கவர்ந்தவர் யாராவது உண்டு என்றால் அது மதுரமணி அய்யர்தான். அவருடைய கச்சேரி நடக்கும் இடத்தில் உள்ளேயும் வெளியேயும் நிறைந்து வழியும் மக்கள் திரள் ஒன்றே இதற்குச் சான்றாகும். ‘மக்களுக்குப் பிடித்தது மெத்தப் படித்தோரைக் கவராது’ என்ற பெரிய மனித முசுமுசுப்பையும் இங்கே காண முடியாது. பெரிய கலைமேதை ஒருவன் படித்தவர்களையும் நுணுக்கம் தெரிந்தவர்களையும் மட்டும் கவர்வதில்லை. செவியுள்ள, சுவையுள்ள எல்லா உள்ளங்களையும் கவர்ந்து விடுகிறான். மதுர மணி அய்யரின் சங்கீதமானது சங்கீதத்தில் முதிர்ந்த ஞானமுள்ளவர்களிலிருந்து சாதாரண ரசிகன் வரை – அத்தனை பேர் நெஞ்சையும் அள்ளக்க்கூடிய தனிப்பெருமை படைத்தது. அதாவது, உண்மையான மேதை. கலை விஷயங்களில் உண்மை மேதையானது சாஸ்திர அறிவுக்கும் மேற்பட்ட ஒரு நிலையில் நின்று உலகம் அனைத்தையும் கவர்ந்து விடுகிறது.

கச்சேரியில் உட்கார்ந்து ஆரம்பித்ததுமே களை கட்டி, சபையின் கவனம் முழுவதையும் அந்தக்கணமே ஒருமிக்கவைத்து, சலசலப்பில்லாத, வேறு எங்கும் திரும்பாத, தனியானந்த மௌன நிலையைச் சாதிக்கிற ஒரு அனுபவத்தைக்காண வேண்டுமானால், மதுர மணி அய்யரின் கச்சேரியில்தான் காண முடியும். சூடேற வேண்டும், பிடிக்க அரை மணி ஒரு மணி ஆக வேண்டும், அதுவரையில் பொறுமை காட்ட வேண்டும் என்ற தர்மசங்கடங்கள் எல்லாம் அவர் கச்சேரியில் ஏற்படுகிறதேயில்லை.

இவ்வளவு சக்தி அவர் சங்கீதத்தில் ஓங்கி நிற்பதன் ரகசியம் என்ன? அவருடைய சுருதி உணர்வும், ஸுஸ்வர கானமும், அழுத்தமாக உள்ளே இழைந்து அமைந்து விட்ட லய உணர்வும்தான்.

இவ்வளவு சுருதி உணர்வு குரலில் எந்தக் கணமும் கைவிடாமல் கவ்விவரும் நற்பேறு கர்நாடக சங்கீதத்தில் இன்றுள்ள அநேக வித்வான்களுக்குக் கிட்டவில்லை. உரிய காலத்தில் போதிய சாதகமின்மை காரணமாக இருக்கலாம், பிறவிக் குணமாகவும் இருக்கலாம், சாதகமின்மை என்று ஒரேயடியாகவும் சொல்லிவிட முடியாது. இன்று முன்னணியில் நிற்கும் வித்வான்கள் சாதகத்தில் பின்வாங்கியதில்லை. ஆனால், வருங்கால வித்வான்களைப்பற்றி ஒருவிதக் கவலை பலருக்கு இருந்து வருகிறது. சாதகத்தை இரண்டாம் பட்சமாக வைத்து இன்று செய்யப்படும் சங்கீதப் பயிற்சியைப் பார்க்கும்போது சுருதி சுத்தமான கானத்திற்குக் காலம் உண்டோ என்றெல்லாம் கலக்குமுறத் தோன்றுகிறது.

மணி அய்யர் பிறவியிலேயே இனிமையான சாரீரம் படைத்தவர். குரல் உடையும் பருவத்தில் சிரமசாதகம் செய்து அதைக் காப்பாற்றித் தனி மெருகும் ஏற்றிவிட்டார்.

மணி அய்யரின் சங்கீதத்தில் இன்னொரு தனிப் பெருமை அதன் விச்ராந்தி. சுருதி, லயம் இரண்டிலும் உள்ள நிச்சயமான பிரக்ஞையினால், அவருடைய புகழ் பெற்ற, பிரமிக்க வைக்கிற ஸ்வரகல்பனைகளில்கூட ஒரு அமைதி விரவி நிற்கிறது. விரைவான கதிகளிலோ, சிக்கலான ஸ்வரப் பின்னல்களிலோ கூட இந்த அமைதி நிலை ஊடாடி நிற்பதால் கேட்போர் உள்ளத்திலும் ஒரு பிரமிப்புக் கலந்த அமைதியையும் ஆனந்தத்தையும் ஏற்றி விடுகிறது அது. யுத்தகள ரகளை, அதட்டல், இரைச்சல், விவகார கெடுபிடி – இவைகூட சங்கீதத்தின் பகுதிகள் என்று சிலர் கூறலாம். ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக சங்கீதத்தின் உயிர் ஆனந்த அனுபவம். தன்னை மறந்த ஒரு நிலைக்கு ஏற்றுவதுதான் அதன் பயன். நீண்டகாலம் அதன் கார்வைகள் கேட்போரின் உள்ளத்தே ஒலிக்க வேண்டும். இந்த ஆனந்த அனுபவத்தை மணி அய்யரிடம் இந்நாடு கணக்கற்ற முறை அடைந்திருக்கிறது.

எந்த ராகத்தையும் தனக்குள்ளே ஆழ்ந்து சிந்தித்து அனுபவித்து, அதனுடைய ஜீவகளைகளையெல்லாம் சுருக்கமாகத் திரட்டி அவர் அளிப்பதால் ரசிகர்களுக்குக் குறையில்லாத ஒரு திருப்தி கிடைத்து விடுகிறது.

எல்லா மேதைகளையும் போலவே மதுர மணி அய்யரின் நடை அடையாளம் கண்டு கொள்ளக் கூடிய ஒரு தனி நடை. இதை ஸ்வரம் பாடும்போது மட்டுமின்றி, ராக சஞ்சாரத்திலும் கீர்த்தனைகளிலும் காண முடியும். வெட்டி வெட்டி, கத்திரித்துக் கத்திரித்துப் பாடுகிறார் என்று சிலர் சொல்லலாம். அது ஒரு கலைஞனின் நடை. தனக்காக வகுத்துக் கொண்ட நடை. அது கலைஞனின் உரிமை. ஒரு குறையையே நிறைவாகவும் அழகாகவும் மாற்றி அமைக்கக்கூடிய ஆற்றல் ஒரு மேதைக்கு உண்டு. அடுக்குக் காசித் தும்பை மலரில், புள்ளிகள் கொண்ட வகை உண்டு. அந்தப் புள்ளிகள் குறைகளல்ல. மலரின் அழகைப் பெருக்குபவை. மணி அய்யரின் கத்திரிப்பு நடைகூட ஒரு தனி அழகாகவே காலப்போக்கில் அமைந்து விட்டது.

மணி அய்யரின் தோடி, காம்போதி, சங்கராபரணம், மோகனம், ரஞ்சனி, ஆபோகி முதலியவற்றை யாரும் மறக்க முடியாது. அதேபோல காபிநாராயணி, சித்தரஞ்சனி, கன்னட கௌள முதலிய அபூர்வ ரகங்களில் உள்ள மிகச் சின்ன கீர்த்தனைகளைப் பெரும் காவியங்களாக அவர் பாடிக்காட்டும் தனித்திறமையும் பலர் உணர்ந்திருக்கிறார்கள். பாரதி பாட்டுகளை அவர் பாடும்போது அந்த மந்திரச் சொற்களுக்கு ஒரு புது வேகத்தையும் அர்த்தத்தையும் ஊட்டியிருக்கிறார். சங்கீதப் பெரிய மனிதர்கள் இதெல்லாம் துக்கடா நேரத்துக்காக ஆனவை என்று கீழ்நோக்குடன் புன்னகைக்கலாம். ஸாஹித்யம் பிரதானமில்லை என்ற விதண்டாவாத நிலையினால் பிறந்த துர்ப்பாக்கியம் இது. இதற்காக நாம் மண்டையை உடைத்துக்கொள்ளத் தேவையில்லை. விவேகம் சொல்லி வராது.

மதுரமணி அய்யரின் சங்கீதம் உன்னதமானது என்று இன்னொரு வகையிலும் சொல்ல வேண்டும். அது தெய்வத்தின் முன் நிற்கும் ஒரு பரிசுத்த நிலையை, ஒரு ஆனந்த மோன நிலையைப் பல சமயங்களில் உண்டாக்கியிருக்கிறது. இத்தகைய கலைஞர் பல்லாண்டு வாழவேண்டும். இதே விச்சராந்தி, சுருதிலயப் பிரக்ஞையைச் செயலில் காட்டும் திடகாத்திரத்தை இறைவன் அவருக்கு அருள வேண்டும்.