Sangeetha KalAnidhi Concert-MA-24.12.12

Sri.Trichur Ramachandan


Sri.Mannargudi Eswaran

Sri M.A.Sundaresan

Sri. V. Suresh

Sometimes, you love to write a review for a concert. Here is this..

Rasikas who assembled in MA on this vaikunta Ekadasi day could not have asked for more. Sri TR showed vaikuntam through his impeccable music.

I am yet to find a superlative word for his concert. It is very hard to tell you which of the accompanists excelled better than other. It was 400% fully charged concert. After the concert was over, Sri TR stood up accepting 5 minutes standing ovation. At this age, he proved that age has got nothing to do if you had a guru like GNB and worshipping music like his guru.

See his amazing list. Any true GNB fan would like to hear from Sri TR, a ranjani varNam. Yes he started with the same.

1. ambOruha pAdame-ranjani varNam –Shri GNB

2. Malayamarutham-rAgam for 3 minutes –niravathi sukhadAyagi nine nammaga lEdha- Neraval in “karashobha bhimba vadanE” and Swaram. –Shri GNB

3. PantuvarAli (3 minutes) followed by Sri. SundararAjam bhajEham- MD

4. Sundara nandakumara – madhyamAvadhi- OV Kavi.

5. rAgam-BegadA- followed by kalayAmi ragurAmam – Swati TirunAl and swaram in dymaNi kula tilakam.

6. vara rAgalayya-Senju kAmbodhi-Thyagarajar

7. Bairavi-main- sarvAndaryAmi-Thyagarajar-Neraval in “tAriteliyadhu kontenu”- Swaram

8. Tani

9. unnadiyE Gati enru-bahudhari-GNB

10. RTP-ShanmugapriyA- Pallavi-“kanaga sabEsan dharisanam kaNdEn Anandam koNdEn-tillai”

11. HindustAni geet- rAga Hamir- (he said- in memory of his Hindustani guru Pandi KrishnAji). The song was like this “.....kaisE ghar jAvUn”

12. Sonnadhai seidhida”-rAga mAlika

13. yogeendrAnAm-verse from nArayaneeyam- Hamsanandi, Danyasi, sahAna, surutti.

---------Standing ovation--------

In MA, he must have rendered maximum number of kritis. Each and every kriti is a stamp of GNB and AAA+ rated. Some excerpts.

OVK song has got 9 saraNams. He rendered it beautifully. With swara jatIs.

Violin-MAS was in full swing. He played less time but the amount of bhAvams in his return was amazing. Along with Sri TR claps were pouring many times for him.

Shanmugapriya- that is the RTP I was yearning for. In a three stage rAgA Alapana, he brought the essence of the rAgA.

I thought my search for good music ended with this after I came out.

Tani- ME and Suresh- outstanding. After a long time, heard breathtaking kaNakkus from Ghatam. ME ever-smile added more taste to this “feast”.

Gurucharan in MA 20.12.12

Sikkil Gurucharan


Sanjeev

Tiruvarur Bhaktavatchalam

Sethuraman-Ganjira

Music Academy

20.12.12

Kritis are as follows:

vanajAksha- Mandari

sharanambhava karunAmayE- hamsavinodhini-Narayana Teertar tarangam (Swaram)

Sub-main-kAnada-followed by kamalAmbA na chinta diccavammA-Garbhapuriswar-Adi talam (R)

Begada- Ele iLankiliyE- TiruvembAvai

Main-sAveri-rAma bAna trAna-TyagarAja – Neraval in “tammudu badalina vela”-Swaram

Tani

RTP-kOsalam- Pallavi

“Kosalai bAlA

mAsilA vEErA

Asila rAma” rAgA mAliga-Kalyana vasantham, varAli.

Kunittha puruvamum –verse from tevAram followed by “Eppadi pAdinarO adiyAr” –sudhananda Bharati.

Unmai arindhavar-sunanEsa ranjani-Bharathiar

ThillAna-Bhagesri

SGC gave another good performance. It was 4.15 slot and he had to wrap it up before Smt Vishaka hari’s programme. His rAgA selection dedication to bring real bhAva in each and every kriti are impeccable.

kOsalam was the only rAga that did not fit into my RTP imagination. He should have selected a better rAga for RTP. It was 6PM, he took this RTP and finished by 6.30 PM.

Sanjeev throughout the concert closely followed SGC and his return was as usual brilliant.

Somehow, I don’t vote for TB as he always blasts mridangam not plays mridangam. His tani with Sethuraman was a sort of hitting and blasting. Sethuraman was a poor guy, did not know what to do ? TB played as if it was the last day of the world (?). In between tani, he changed the mridangam too.

I attended BGS and MFAC (I arrived at the venu after the main for these two programmes, so I could not write the review). His BGS PurvikalyAni RTP (kanda jAti triputa) tuned by mannArgudi Eswaran was superb. Next is bahudAri RTP in MFAC, third is koslam.

SGC has developed a niche for himself and at par with mallAdi, Vijay sivA. Go and enjoy an agmark carnatic music. Happily live hereafter.

Margazh - Why is it important ?

பொதுவாக உலகெங்கும் சூரியனை அடிப்படையாகக் கொண்டோ அல்லது சந்திரனை அடிப்படையாகக் கொண்டோ தான் காலத்தைக் கணக்கிடும் நடைமுறை இருந்து வருகிறது. சூரியனை அடிப்படையாகக் கொண்டு கணிக்கப்படுவது சூரியமான ஆண்டாகும். சந்திரனை அடிப்படையாகக் கொண்டு கணிக்கப்படுவது சந்திரமான ஆண்டாகும். தமிழ் ஆண்டு சூரியமான ஆண்டாகும்.




ஆனாலும் நமது பண்பாட்டில் காணப்படும் பெரும்பாலான பண்டிகைகளும் திருவிழாக்களும் சிறப்பு நாள்களும் நட்சத்திரங்கள் மற்றும் சந்திரனின் இருப்பு நிலைகளைக் கொண்டு தீர்மானிக்கும் விதத்தில் அமைத்து இருக்கின்றனர். இதில் சூரியனுக்கும் முக்கியப் பங்கு உண்டு. அந்த விதத்தில் மார்கழி மாதம் என்பது தமிழ் மாத வரிசையில் ஒன்பதாவதாக வரும் மாதமாகும். . அதாவது சூரியன் மேசத்தில் தொடங்கி ஒவ்வொரு ராசியாக கடந்து தனுர் ராசியில் சஞ்சரிக்கும் காலமே மார்கழி மாதம். மார்கழி மாதத்திற்கு நமது பண்பாட்டில் ஓரு முக்கியத்துவம் உண்டு. பக்தி மார்க்கம் இந்த மாதத்திற்குச் சில விஷேசத் தன்மைகளைக் கொடுக்கிறது. கீதையில் கிருஷ்ண பரமாத்மா மாதங்களில் நான் மார்கழி என்று சொல்வதாகச் சொல்லப்படுகிறது.



இந்த உலக இயக்கத்திற்கு மூலமாக விளங்குவது சூரியன் என்பது நாம் அறிந்த விஷயம் தான். சூரியனின் உத்ராயனம் தட்சணாயனம் என்னும் இரு அயன நகர்வுகளே தொல்காப்பியர் கூறுகிற பெரும் பொழுதுகளுக்குக் காரணமாகிறது. நமது புராணங்கள் இதையே வேறுவிதமாகப் பேசுகின்றன. அதன்படி பார்த்தால் மனிதக் கணக்குக்கு ஒருவருடம் என்பது தேவர்களுக்கு ஒரு நாளாக வருகிறது. அதாவது அவர்களின் பகல் பொழுது ஆறுமாதம் இரவுப் பொழுது ஆறுமாதம் கொண்டதாகும். இந்தக் கணக்கின் அடிப்படையில் பார்த்தோம் என்றால் தைமாதம் துவங்கி ஆனி மாதம் வரையில் உள்ள காலம் தேவர்களுக்குப் பகல் பொழுதாகும். ஆடி மாதம் துவங்கி மார்கழி மாதம் வரையில் உள்ள நாட்கள் இரவுப் பொழுதாகும். இப்படிப் பார்க்கையில் மார்கழி மாதம் என்பது தேவர்களின் இராப் பொழுதின் உதய நாழிகை அதாவது அதிகாலை நேரம் எனக் கொள்ளப்படுகிறது. அப்படிப்பட்ட அதிகாலையில் குளிர்ந்த நீரில் குளித்து கோவிலுக்குச் சென்று இறைவனை வழிப்பட்டுப் பஜனை செய்வது என்ற வழக்கம் ஆண்களுக்கு உரியதாக இருக்கிறது. பெண்கள் அதிகாலையிலேயே எழுந்து குளித்து வாசலில் கோலமிடுவது வழக்கம். இது இலக்கியங்களில் தை நீராடல் என்றும் மார்கழி நீராடல் என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறது.



இப்படியான மதப் பின்னணியில் உருவாக்கப்பட்ட ஏற்பாடுகளை கொஞ்சம் உற்று நோக்கினால் இதில் சில அறிவியல் தன்மைகள் இருப்பது தெரிய வருகிறது மார்கழி மாதம் அதிகாலையில் 6 மணிக்கு முன்னால் கோயிலுக்குச் சென்று வழிபட வேண்டும் என்ற வழக்கம் அறிவியல் அடிப்படையில் நன்மை பயக்கும் பழக்கமாகும் என்று கருத இயலும். . மார்கழி மாதத்தில் அதிகாலை 3 மணி முதல் 6 மணி வரையில் காற்று மண்டலத்தில் ஓசோன் மிக அதிகமாகக் கிடைக்கிறது. ஓசோன் என்பது உயிர்வளியின் (ஆக்ஸிஜன்) மூன்று அணுக்கள் சோர்ந்து அமைந்த காற்றாகும். சாதாரணமாக காற்று மண்டலத்தில் உயிர்வளியின் இரண்டு அணுக்களால் ஆன உயிர்வளி தான் இருக்கும். இந்த மார்கழி மாதத்தில் அதிகாலை 3 மணி முதல் 6 மணி வரைக்கும் மட்டும் தான் உயிர்வளியின் மூன்று அணுக்கள் கொண்ட ஓசோன் கணிசமான அளவில் இருக்கும். இந்த ஓசோனுக்கு வீரியம் அதிகம். இதைச் சுவாசிப்பதால் நம் உடலில் உள்ள இரத்தம் விரைவாகச் சுத்தம் அடைகிறது. நரம்பு மண்டலத்தைத் துடிப்பாக வைத்துக் கொள்வதன் மூலம் நினைவாற்றல் பெருகுகிறது. , மார்கழி மாதக் காற்று தோலுக்கும் , வெள்ளை சிகப்பு உயிர் அணுக்களுக்கும், உடல் நலத்திற்கும் மிகவும் நல்லது. புற்றுநோயைக் கட்டுப்படுத்தும் ஆற்றலும் உண்டு என்று சொல்லப்படுகிறது. இது விஞ்ஞான பூர்வமான அறிவியல் உண்மை. இவ்வாறு நன்மை பயக்கும் ஓசோனைச் சுவாசிப்பதற்கு நாம் வெளியில் செல்ல வேண்டும். இவ்வளவு அதிகாலையில் வெறுமனே ஒரு மனிதனை வெளியே சென்று ஓசோன் நிறைந்த காற்றைச் சுவாசிக்கச் சொன்னால் எத்தனை பேர் கேட்ப்பார்கள்? அதற்குப் பதிலாக மார்கழி மாதம் அதிகாலை 6 மணிக்கு முன்னால் கோயிலுக்குப் போகும் பழக்கத்தை ஏற்படுத்திவிட்டால், மக்கள் அனைவரும் ஓசோனைச் சுவாசித்து உடல் நலம் சிறந்து, நினைவாற்றல் பெருகி நன்மை அடைவாரகள். ஆகவேதான் மார்கழி மாதம் அதிகாலையில் கோயிலுக்குப் போக வேண்டும் என்ற பழக்கத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கிறார்கள் என்பது நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய விஷயமாக இருக்கிறது.



அடுத்து பெண்களுக்காக ஏற்படுத்தப்பட்ட கோலம் போடுதல் பற்றி கொஞ்சம் விவரமாகப் பார்ப்போம். வாசலில் கோலமிடுதல் என்பது நமது பண்பாட்டில் காலம் காலமாய் தொடர்ந்து வரும் ஒன்றாகும். இந்தக் கோலங்கள் பலவகையில் போடப்படுகின்றன. இவற்றைப் புள்ளி, கோடு, கோபர்த், வர்த்தினி, அர்த்தவஸ்து, பூரணவஸ்து, சர்ப்பரேகா என ஏழாக வகைப் படுத்தியிருக்கின்றனர் நமது முன்னோர்கள். ஒரு புள்ளியை வைப்பது புள்ளி என்பதாகும். குறுக்கு வாட்டில் கோடு போடுவது கோடு என்பதாகும். பிறைநிலா போன்ற வடிவத்தின் முடிவில் இரண்டு வட்டங்களை சேர்த்துப் போட்டால் அது கோபர்த். ஒரு புள்ளியில் தொடங்கி வட்ட வடிவில் சுற்றிச்சுற்றிப் போடுவது வர்த்தினி ஆகும். பிறைநிலா வடிவத்தில் போடும் கோலத்திற்குப் பெயர் அர்த்தவஸ்து. முழு நிலா வடிவத்தில் போடுவது பூரண்வஸ்து. குறுக்கிலும் நெடுக்கிலும் வளைத்து நெளித்து போடப்படும் வடிவத்திற்கு சர்ப்பரேகா என்று பெயர்.



இப்படி விதவிதமாக வாசலில் கோலமிடுகிற இப் பழக்கம் பெரும்பாலும் ஆன்மிகம் சார்ந்த ஒன்றாகத் தான் பார்க்கப்பட்டு வருகிறது. மார்கழி மாதம் அதிகாலையில் பெண்கள் வாசல் தெளித்துக் கோலமிடுவதை இன்று மதச் சடங்காகவே நாம் பார்க்கிறோம். பல விஷய்ங்கள் சடங்காகவே நம்மால் செய்யப்பட்டு வந்தாலும் இந்தக் கோலம் போடுவதை நாம் வேறு மாதிரி பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றுகிறது. யோகாசனம் எனும் யோகா வாழ்க்கையை நாம் ஒரு கலையாக வாழ நமது முன்னோர்கள் நமக்குக் கொடுத்துச் சென்ற கொடைகளில் ஒன்று. அதன் அருமையைப் புரிந்து கொண்ட மேலை நாட்டினர் கூட இன்றைக்கு யோகாவை கற்றுக்கொள்ளும் நிலை உண்டாகியிருக்கிறது. இந்த யோகாவில் சின்முத்திரை என்று ஒன்று உண்டு. சின் முத்திரை என்பது ஆட்காட்டி விரலின் நுனியையும் கடடை விரலின் நுனியையும் இணைப்பதால் உருவாகும் முத்திரை. இந்த சின்முத்திரையின் அருமையை யோகா இப்படிச் சொல்கிறது. சின் முத்திரை மூலாதாரச் சக்கரத்தைத் தூண்டி ஆற்றலை அதிகரிக்கச் செய்கிறது.



தேவையற்ற மன அழுத்தத்தையும் பதட்டத்தையும் குறைக்கிறது. ஒன்றில் முழுக் கவனத்தைச் செலுத்தி அதைச் செம்மையாகவும் முழுமையாகவும் செய்யும் திறனைப் பெருக்குகிறது.மன ஆற்றலைக் கூட்டுகிறது. சோர்வுற்ற மனநிலையைப் போக்குகிறது.



இவ்வாறு பல நல்ல விஷயங்களை உள்ளடக்கிய ஒன்று யோகா. இப்படிபட்ட யோகவை பெண்கள் எந்த வித எத்தனிப்புமின்றி இயல்பாகச் செய்து கொள்ளும் முறையில் உருவாக்கப்பட்டது தான் வாசலில் அதிகாலையில் கோலமிடும் வழக்கம். இதில் இன்னொன்றும் கவனத்தில் கொள்ளத் தக்கதாய் இருக்கிறது.அதிகாலை நேரத்தில் காற்று மண்டலத்தில் ஓசோன் படலம் அதிக அளவில் காணப்படுமாம். பெண்களின் அதிகாலையில் கோலமிடும் பழக்கத்தால் கோலப் பொடியை எடுக்கும் போது இயல்பாகவே அவர்கள் சின்முத்திரையை உருவாக்கிக் கொள்கிறார்கள். அதிகாலை நேரத்தில் காற்று மண்டலத்தில் கூடுதலாகக் காணப்படுகிற ஓசோனைச் சுவாசிப்பதற்க்கான சூழல் உருவாகுகிறது. மேலும் குனிந்த நிலையில் கோலமிடுவதால் பெண்களின் அடிவயிறு நீண்ட நேரம் அவர்களின் தொடை பகுதியினால் அழுத்தப் படுகிறது. பெண்களின் அடி வயிற்றுப் பகுதியில் தான்அவர்களின் கர்ர்ப்பப்பை அமைந்திருக்கிறது. இப்படிக் கர்ப்பப்பை நீண்ட நேரம் அழுத்தப்பட்டுக் கொண்டிருப்பதால் கருப்பைக்குக் கூடுதல் வலு உண்டாகிறது .இன்றைக்குப் பெண்கள் இது போன்ற பழக்க வழக்கங்களை கை கொள்வதில் சிரத்தை காட்டுவதை குறைத்துக் கொண்ட தன் விளைவு நடுதர வயது பெண்கள் பெரும்பாலோர் கர்ர்ப்பப் பை கோளாறினால் பாதிக்கப்பட அவர்களின் கர்ப்பப் பை அகற்றப்படும் நிலை பெருகி வருவதை நாம் கண் கூடாகக் கண்டு வருகிறோம்.பொதுவாக நமது முன்னோர்கள் சடங்காகவோ, பழக்க வழக்கமாகவோ, சம்பிரதாயமாகவோ நமக்கு மறைபொருளாகத் தந்து போனவற்றை சரியாகப் புரிந்து கொள்ளாமல் உதாசீனப்படுத்தி இழந்தவை கொஞ்சம் கூடுதல் தான்.



காரணம் இல்லாத காரியங்களே நமது சம்பிராதயத்தில் இல்லை என்று சொல்லலாம். பெண் குழந்தைகள் வயதுக்கு வந்து விட்டால் ஊராரையும் உறவினரையும் அழைத்து மஞ்சள் நீராட்டுவது எதற்காக? எனது மகள் பருவத்திற்கு வந்து விட்டாள் இந்த சமூதாயத்தில் இனி அவள் குழந்தை அல்ல தனது பங்கு பணியை சமூகத்திற்கும் குடும்பத்திற்கும் ஆற்றக்கூடிய தகுதி அவளுக்கு இருக்கிறது என்று அனைவரும் அறிய சொல்வதற்காகத் தான். பொதுவாக கோலங்களில் பூசணி பூ, செம்பருத்தி பூ போன்றவைகளே அதிகமாக வைக்க படும் மலர்களாகும். அனைவர் வீட்டு கோலங்களிலும் செம்பருத்தி பூ இருக்கும் ஆனால் சென்ற இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்புவரை ஒருசிலர் வீட்டு கோலங்களில் மட்டுமே பூசணி பூ இருக்கும். மற்றவர்கள் அதை வைக்க மாட்டார்கள். அதற்கு தக்க காரணம் உண்டு. நமது இந்து பெண்கள் நெற்றியில் பொட்டு வைக்காமல் இருக்க மாட்டார்கள். சாந்து பொட்டு ஒரு பெண் வைத்திருந்தால் அவளுக்கு இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை என்று அர்த்தம். குங்கும பொட்டு வைத்தால் அவள் சுமங்கலி என்று அர்த்தம். அதே போலவே யார் வீட்டு வாசல் கோலத்தில் பூசணி பூ வைக்க பட்டிருக்கிறதோ அந்த வீட்டில் திருமணம் நடக்காமல் கன்னிபெண் ஒருத்தி திருமணத்திற்காக காத்திருக்கிறாள் என்பது பொருளாகும்.



இன்றைய நிலையில் மக்கள் அந்த விஷயங்களை எல்லாம் தங்களது அறியாமையாலும் அசட்டையாலும் மறந்து விட்டார்கள் அதனால் கோலங்களில் இன்ன பூ தான் வைக்க வேண்டும் என்ற விதி இல்லாமல் கையில் கிடைத்த மலர்களை எல்லாம் வைக்கிறார்கள். இப்ப்டிப்பட்ட சம்பிரதாய்ங்களில் புதைந்து கிடக்கிற உண்மைகள் நம்மால் புரிந்து கொள்ளப்ட வேண்டும். நமது முன்னோர்கள் மார்கழியின் பெருமையை போற்றவே செய்த ஏற்பாடு தான் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவின் சொற்களால் மாதங்களில் நான் மார்கழி என்று சொல்ல வைத்த செய்தி. அதன் அறிவியல் தன்மைகளை நாம் உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். மார்கழி மாதத்தின் பெருமைகளை பற்றி பேச இன்னும் நிறைய இருக்கின்றன.

Abhishek Raguram in Music Academy 19.12.12

Abhishek Raguram-Vocal


Mysore Srikanth-Violin

Anantha Krishnan-Mridangam

Guruprasanna-Ganjira

Music Academy

19.12.12

The first question, I asked myself before the start of this concert, Will he complete the concert on time or not ?

Yes, he completed the concert exactly at 9.30 PM. Hats off to AR for sticking to his time. Last time, MA, he was reprimanded for going beyond the 9.30 PM. I always wonder this youngster’s capability of singing 3 hours/4 hours non-stop. But sticking to the discipline of the Academy keeps one more feather in his cap.

Unfortunately, this is loss to rasikAs. He had to wrap it up his RTP without any merit to it. He made the main and RTP combined. This made the RTP more significant. But, rasikas missed ther RTP as it was “truncated”. He announced this before starting the pallavi. “I planned to sing raga mAlika, tAla malikA, but I need to check the time too. Hence, I will try to render it best possible”.

This is also his problem. Knowing his time constraint, he should have restrained to one-rAgA pallavi. Suddenly, he burst in to multiple swara rAgAs without knowing what is happening in the dais? . There is no need for AR to prove his prowess of his vidwat any more. All of the rasikas were watching without blinking their eyes.

This is a small aberration. Otherwise, another scintillating performance. AR does not believe in Quantity but quality. He rendered exactly 5 kritis including varnam and tukkadA. So, it left 3 main kritis. He rendered it with such an amazing control on rAgA and sruti. He produced the bhAvams with his own classicism. It was a serene Wednesday evening inside MA with noises of traffic around the MA, AR started with sahAna varNam.

-Karunimpa-SahAna varnam

-Todi-Alapana followed by vedelanu kodandapAni- a kriti by Tyagarajar in Roopakam. Neraval in “surucira vAdyamulu mrOya surusellaru vinuti seYa”. This kriti narrates the story of Rama and lakshmana, proceeding to forest along with Sage Vishwamitra.

“The meaning of the neraval is “as the splendid musical instruments are sounded, and as all the celestials praise, Lord Kodandapani along with lakshman ....”

The atmosphere is simply the same as Thyagaraja narrated, lovely accompaniments, lovely thodi and above all AR, gifted vocalist of our era.

MohanakalyAni- followed by tAmadham tagadayyA- Lalgudi VR Gopala Iyer kriti. Again he took this rAgam beautifully and he gave a vocal treat to all rasikAs. Swaram on the tAmadham.

karaharapriyA- RTP- what should I say about this ? Just a week back, I could listen to Shnakarabharanam RTP in MFAC by AR and I did not come out of that bliss, here is another RTP in Gana rAga.

To conclude rAmanabhajittAl- mAnd raga kriti by Papanasam Sivan

pavamAna

Now a days, no one takes this big 5 rAgAs as RTP. AR is capable of taking 5 gana rAgAs at a time and rendering it with aplomb. I just witnessed in Bharat Sangeeth Utsav last month in NGS where he rendered- Gowlibandhu, nattakurinji, Bairavi, kalyani, karaharapriya and by the time tani ended at 9.45, I had left. He must have continued some more time.... Remember, the previous night, he performed in Bharath Vidya Bhavan for 3 hours and 15 minutes. No way, a person at his age, must be having this stamina to perform. He is indeed great.

Another great thing is about his accompaniments- this is the team “like Mah santhanam, Nagai Muralidharan and Vellore Ramabhadran”. Except for Ganjira, AR continues with the same team. They know the pulse of AR and vice versa. Mysore srikanth’s performace was equally brilliant. He tried to outwit AS in his violin and in this process, rasikas were fortunate to have an ecstatic experience.

His rendition, I feel, is like this. He starts the rAga and slowly plunges in to it. Then the raga engulfs/swallows up him and it makes AR as his slave. Then the rAga rips AR unless it gets satisfied. The result is a real “kalyAna sAppAdu” to rasikAs.

Personally, I feel if he trims down the rAga AlapanA a bit and concentrates more adding few kritis and keep the time factor under control, he shall be the youngest Sangeetha kalAnidhi.

Sri PSN should be really proud of his disciple.

Ananthakrishnan-Guruvayoor Durai’s disciple is always 10/10. With such complicated kanakkU’s of AR, the response he gives, with a smile, in his mridhangam, is awesome. Bravo AK

பிரமிப்பூட்டும் தமிழர்களின் விஞ்ஞானம் !!!

மன்னராட்சி காலத்தில் ஊரில் கோயில் கோபுரத்தை விட உயரமாக எந்தக் கட்டிடமும் இருக்கக் கூடாது என்று ஒரு எழுதாத சட்டம் இருந்ததாம். என்ன காரணம்? தேடிப் பார்ப்போம் வாருங்கள்.

கோயில்களையும் உயரமான கோபுரங்களையும் அதன் மேல் இருக்கும் கலசங்களையும் பார்த்திருப்பீர்கள். அவற்றுக்கு பின்னால் இருக்கும் ஆன்மிகம் பற்றி எனக்குத் தெரியாது. ஆனால், அதற்குப் பின்னால் எவ்வளவு பெரிய அறிவியல் ஒளிந்திருக்கிறது என இப்போது தான் தெரிந்தது.

கோபுரத்தின் உச்சியில் தங்கம், வெள்ளி, செப்பு அல்லது ஐம்பொன்னால் செய்யப்பட்ட கலசங்கள் இருக்கும். இக்கலசங்களிலும் அதில் கொட்டப்படும் தானியங்களும், உலோகங்களும் மின்காந்த அலைகளை ஈர்க்கும் சக்தியினை (earth) கலசங்களுக்குக் கொடுக்கின்றன. (நெல், கம்பு, கேழ்வரகு, திணை, வரகு, சோளம், மக்காசோளம், சாமை, எள்)   ஆகியவற்றைக் கொட்டினார்கள். குறிப்பாக வரகு தானியத்தை அதிகமாகக் கொட்டினார்கள். காரணத்தைத் தேடிப்போனால் ஆச்சரியமாக இருக்கிறது, "வரகு" மின்னலைத் தாங்கும் அதீத ஆற்றலைப் பெற்றுள்ளது என இப்போதைய அறிவியல் கூறுகிறது. அப்போது எந்தக் கல்லூரியில் படித்தார்கள் எனத் தெரியவில்லை!!.

இவ்வளவு தானா... இல்லை, பனிரெண்டு வருடங்களுக்கு ஒருமுறை குடமுழுக்கு விழா என்ற பெயரில் "கலசங்களில் இருக்கும் பழைய தானியங்கள் நீக்கப்பட்டு புதிய தானியங்கள் நிரப்பப்படுகிறது", அதை இன்றைக்குச் சம்பரதாயமாக மட்டுமே கடைப்பிடிக்கிறார்கள். காரணத்தைத் தேடினால், அந்தத் தானியங்களுக்கு பனிரெண்டு வருடங்கள் தான் சக்தி இருக்கிறது. அதன் பின்பு அது செயல் இழந்து விடுகிறது!! இதை எப்படி ஆராய்ந்தார்கள்!!!.

அவ்வளவு தானா அதுவும் இல்லை, இன்றைக்குப் பெய்வதை போன்று மூன்று நாட்களா மழை பெய்தது அன்று? தொடர்ந்து மூன்று மாதங்கள் பெய்தது, ஒருவேளை தானியங்கள் அனைத்தும் நீரில் மூழ்கி அழிந்து போனால், மீண்டும் எதை வைத்துப் பயிர் செய்வது? இவ்வளவு உயரமான கோபுரத்தை நீர் சூழ வாய்ப்பே இல்லை, இதையே மீண்டும் எடுத்து விதைக்கலாமே!!!

ஒரு இடத்தில் எது மிக உயரமான இடத்தில் அமைந்த இடி தாங்கியோ அது தான் முதலில் "எர்த்" ஆகும். மேலும், அது எத்தனை பேரைக் காப்பாற்றும் என்பது அதன் உயரத்தைப் பொறுத்தது. அடிப்படையில் கலசங்கள் இடிதாங்கிகள். உதாரணமாகக் கோபுரத்தின் உயரம் ஐம்பது மீட்டர் என்றால் நூறு மீட்டர் விட்டம் அடைக்கும் பரப்பில் எத்தனை பேர் இருந்தாலும் அவர்கள் இடி தாக்காமல் காக்கப்படுவார்கள். அதாவது சுமார் 7500 சதுர மீட்டர் பரப்பில் இருக்கும் மனிதர்கள் காப்பாற்றப்படுவார்கள் !!!!. சில கோயில்களுக்கு நான்கு வாயில்கள் உள்ளன, அது நாலாபுறமும் 7500 சதுர மீட்டர் பரப்பளவை காத்துக்கொண்டு நிற்கிறது!!! இது ஒரு தோராயமான கணக்குத் தான், இதை விட உயரமான கோபுரங்கள், இதை விட அதிகமான பணிகளைச் சத்தமில்லாமல் செய்து வருகின்றது!! பிரம்மிப்பு !!!  

இதை எல்லாம் பார்க்கப் போனால் "கோயில் இல்லா ஊரில் குடியிருக்க வேண்டாம்" என்ற பழமொழி தான் நினைவுக்கு வருகின்றது.

சும்மாவா சொன்னாங்க பெரியவங்க !!!

Annadhana Mahathmiyam- Wonderful Story

A tale goes that Once Upon a time there lived a Rich man lived, he used to perform Annadhanam/poor feeding every day. Slowly his wealth started depleting but still he continued his Annadhanam. He was on his death bed, So he called his wife and took a promise that even after his death she will continue the Annadhanam. Then the old man died and his wife continued the good work, but her teenaged son got wild started asking why she is doing Annadhanam and squandering the little wealth they had. He asked his mother what is the Thatparya of Annadhanam. Mother advises her son to go to a forest and meet the wise sage over there and find out the things which he wants to know. Then the Boy starts his journey to the forest.


It is afternoon and he meets a man near a mango tree. They both introduce themselves and the man in forest tells he is also going to meet the sage, But unfortunately he cannot move even a single step and he is trying to move since so many decades and he is not able to do so. He requests our boy to find out the Parihara from the sage. They were under a beautiful Mango tree which had lot of fruits. Since it was afternoon and boy was hungry. He plucks one Mango and was about to eat then his newly acquainted friend warns that these fruits are Poisonous and not to eat them. The tree felt very bad and started crying that nobody eats the fruit and like a true mother she is feeling bad that none of her child partake the fruit because it is poisonous. She request the boy to find out the reason from sage.

He starts walking towards the sages hermitage and the night befalls, meanwhile the boy meet's a hunter and and hunter asks the boy to stay for night with him and then proceeds to hermits hermitage later on. Boy agrees and hunter takes to his house on top of the tree. Hunters wife chides him for bring in a guest to house and says there is only meals for two persons and place for two persons to sleep and she tells she will not sacrifice her luxury of meals and good place to sleep. Then Hunter gives the food to the boy and also asks him to sleep in the house. Hunter sleeps out side the house without having the food. But unfortunately hunter falls down and he is eaten by a tiger.

Next day boy gets up and proceeds to the forest and he is able to reach the hermit. As the sage is a trikala Gnaani he tells to him that he cannot answer his questions, but a son born to the ruler of this Place will answer his questions and He instructs the boy to go to Ruler and tell him that the ruler is going to be blessed with a Male Child and raja asks the Boy what does he wants in return as a boon. Boy tells that once his son is born let him be brought in golden Plate and he will ask three questions to the new born. Then After ten months, the queen gives birth to a beautiful Male child. then the Child is brought to the court in a Golden plate as desired by the Boy.



The boy tells to the Prince that he want to get three questions clarified including the personal one, but first let the prince answer to the queries of the others first, this shows the boy is not selfish person. First question he asks regarding the man who was unable to walk. For that prince tells that man is too learned and he has not done Vidya Dhannam to other then tells if does Dhannam, he will be able to move.



For the second question about the Tree Prince tells that there was a rich man who was greedy and a miser and he did not give it to the needy and he has buried the wealth under the tree and since is it sinful money the fruits are becoming Poisonous, If the tree donates it to someone the fruits will become eatable.

Then Boy asks the Prince the Mahatmiyam of Annadhanam, for that Prince asks him to see him properly, but boy says he could not recognise him, for that prince tells he is the same hunter whom he met on the way and since he did Annadhanam of his share of food he is born as a prince, and at the same time a Pig out side the palace has given birth to a piglet and it is his wife who was selfish and because of her deed in past birth she is born as Pig and by virtue of doing Annadhanam one time he attained the birth at Rajas Palace. Such is the power of Annadhanam.

Boy thanks the Prince and proceeds back to tree he repeats what Prince has told and tree asks the boy to dig the Treasure and take it. Then he repeats to the man what Prince has told for him and immediately the man says that he will gladly accept the Boy as disciple and teaches and does Vidya Dhannam. Now the boy is a scholar and wealthy man. He goes back to his mother and continues the Annadhanam which his father did.

The Moral is We should distribute our Vidya,Wealth and Anna. Then only Punya will come.

Appa- I love you. I miss you. RIP

Bid adieu Appa..


All good things should come to an end – there is a saying. For me, a mere thought that the best thing should also come to an end – is hard to digest, but it happened. Yes, my grand father passed away  on 3rd December 2012) in Chennai. He was 94 years old.

I quote my Grandfather as SGRS throughout my article here as I don't want to confuse my father with my grandfather.

I remembered the quotes of two great persons on Gandhiji, which is very relevant for my SGRS.

Albert Einstein said of Gandhiji

“Generations to come, it may be, will scarce believe that such one as this ever in flesh and blood walked upon this earth”

Bernard Shaw

“Impressions of Gandhi? You might well ask for someone's impression of the Himalayas”

SGRS is my maternal grand father who was born in a small village, semmangudi, a hamlet, 11 Kms from Tiruvarur and 5 kms from kodavAsal, in Tiruvarur and kumbakonam route. His mother was from Panangudi. His father’s name of Gopala sastrigal and mother, Muthulakshmi.  A separate Autobiography of SGRS will be published later to know more about his personal life.  I just narrate my views.

He is my de facto father as I grew with him from my childhood. Actually, I thought my real father was my grandfather till I passed my 5th Standard. Neverthless, for me, it did not make any difference as I was showne abundant love and affection by SGRS. Once in a year, when my father met me with English Guide and mother, many times, it did not make much impact in my life.

Interestingly, if we see in a family, fathers are very strict and mothers are courteous and mouthpiece of the children.  She carries the obligations/complaints to the father and gets it done. In my family, it was otherway around.  That adds more beauty to the exceptional quality of  SGRS..

My progress card had been signed by SGRS and by profession, he is a sastrigal (purohit). Going to houses to do pooja and performing rituals at many houses. He was a perfectionist. He did not expect money. Even if 50 ps was given, he performed the puja to the fullest satisfaction of his conscious first and also the people of the performing house.

He underwent gurukulam in Shri.YajnaNarAyana Deekshitar. At the age of 18, he started  doing this profession and till he attained “mukti” in his 95th year, he breathed only the VedAs. I was told, during his gurukula vAsam, that one junior student joined. In order to bring him at par with his level, SGRS slowed down his learning and brought him at par with his level of teaching.  This may be a simple thing.  But many of us  fail to notice one of the management principles imbibed in this .

He had given dignity to his profession. He was very pious, full of patience and never tried to wound any one. He had all the problems in his life, be the growing of 5 daughters and son and also grand son and administering visitors and earning to feed all these people. But, he never got tired of all these factors.

In Bhagavad Gita, there a word sthita prajna is used which means one who has thorough control over the senses, one who is always aware of the inner spirit, does everything in the awareness of the soul and as an offering to God with love and without anxiety or emotion.  I don't see any right person except SGRS for this title.

He never chose a wrong path to attain wealth. Always a path of truthfulness. He walked 4 kilometers to perform a pooja and returned by walk. He got Re 1 may be Re 2. His pooja performed in that house is “invaluable”. Even his rivals in his profession lauded the perfection of veda chanting.

When he died, he looked like paramEshwaran, adoring the rudrAksha given by paramAcharyAl of kAnchi, with vibhuthi on his forehead. I remembered this verse from rAmAyanA as said by vAlmiki.

“rAmo vigrahavAn, dharma sAsdhu’s satyaparAkramah....”

The above verse was uttered by mArichan, a demon in the kingdom of Ravana who described Rama’s characteristics. He says, “Ram looks like a beautiful sculpture and he is the embodiment of truth”. Remember he is on the other side and praising RamA. That is the character of SGRS.

I wintnessed so many "holy" events on his last day and some mighe be  incredible too. But, these events taught me the existence of God. It also proved the point if you believe in God and followed the path of Dharma irrespective of the obstacles and hardship, Lord ParamEshwara will be waiting to hug you after your death.

The Doctor advised us that he would not live after 24 hours and not to take him to hospital as it would only extend his living period with wires througout the body and injections every alternate hour. His son followed his advice correctly.

The cow and calf which were brought the previous day night for Gift (dAnam), (which is usually given on the fourteenth day)  had been given the moment after his death.  It is considered the most sacred aspect of Hindu Dharma.  Interestingly, we performed the Cow pooja on Monday monring in the main hall, and Cow's "gomium" (Urin of Cow is very sacred and is one of the medicines used)
washed the hall to mark the purification of that place.  After his death, the dAnam process started in the same plance, Cow's gomium again washed the main hall.  Ultimately it was where the body was laid down to perform the rites. God again wanted to confirm that the body was laid on the sacred place.

He died on " kArthigai sOma vAram and also a sangAbhishekam day" which is the most auspicious day for paramEshwara.

The sastrigal (purOhit) entered the house, when SGRS passed away.  It means God wanted to perform the rites without waiting for the arrival of Purohits.

He passed away at 12.45 PM and since 1PM to 3.00 PM on Monday was not auspicious time for performing rituals, all the post-death rituals started at 3 PM and he was cremated at 6 PM, which is considered to be the "pradhOsham time" an auspicious time for paramEshwara, again.

No non-brahmins were present till his mortal remains were removed in to Ambulance. It means, the rites were performed with Brahmins around.  Another part perfectly played by God as he did embrace the body of SGRS which could not be allowed to be seen by non-brahmins. It may look awkward but the true point, here is, he lived for vEdams, he performed Poojas to the fullest satisfaction of God and God reciprocated the way he wanted.

There was heavy rain on that day. It was told that it will rain, when a puNya purusha dies.

Manual cremation slot was available perfectily in time which is normally not available and one has to wait in the queue to cremate.

Full family, son, daugthers, daughter in law, grandsons (not all) and grand daughter were present when SGRS beathed his last. It was Monday, few of the Grandsons were about to leave by 3.30 trains. Even I was about to go to Hyderabad at 4.30 train.  Before we decided our way, God had decided to make us united to see his last moments. 

Appa used to tell these words "Dhamo rakshati rakshitaha" and another verse from vishnu sahasranamam "AchAra prabhavo dharmA" which means if you hold the dharma and never deviate even an iota , it will serve you and uplift your life and make you a wholsome "dharmishtan".

Without mentioning two greatest persons, I would be doing injustice to my Appa !!


In Shrimad-Bhagavatam (1.9.27) Bhishma instructs King Yudhishthira about the various types of dharmas which include stri-dharma that means duties of women. Interestingly, he did not mention anything about purusha-dharma as he knows without women, purushA has got no dharma. For a Dharmistar like my appa two ladies helped to achieve his mission.

My Amma (wife of SGRS), Smt.Alamelu ammal is an unsung heroine in SGRS life. Married and entered his house at her tender age (14), she administered the family which would be reckoned as one of the Management lessons for IITians. Without electricity, heavy rains, no hospital in the near vicinity, birth of children, birth of grand children, orthodox nature of the family and typical huge village house etc, she never got tired in performing her duties to the satisfaction of her husband. She played a pivotal role in his life and in making SGRS to perform his pooja peacefully not only in his house and also in other’s house. She expressed her difficulties many times to SGRS as it was the only way to ease her pressure. The way, she managed all these affairs, would make me really proud to get the answer for the question who will be the ideal “made for each other couple” ? She is alive to bless us and fill up the vacuum created by him.

In my family, the only outsider was the daughter-in-law. Smt.Bhuvana Rajagopalan, SGRS had been fortunate to have a amiable, understandable and caring DIL. Without her, SGRS could not have achieved the mission he lived for in his post 60’s. His daily routine puja or fortnightly pradhosham or any bi-annual or annual rituals were performed with fullest satisfaction. Born in traditional music family aka Sattur family, her contribution in SGRS life merits mention. She may be a sort of unsung DIL in this crowd of relatives. But, certainly she has got a place in his heart forever which is the most important achievement to her credit.

As explained by Shri.Raju ganapadigal aka Vaideehashri, we have lost a true Dharmishtar, who lived Dharma, embraced Dharama and breathed Dharma.

Appa I will miss you. Life will not be same as it was. Your last days are and will be in my memory for ever. Your lived a King’s life.  Wealth, sophistication, Bungalow, Cars and luxuries will not make one person wealthy. Following the set of rules that was followed by the forefathers and never deviate from them make one person a real King. Son, daughters, grandsons, granddaughter and daughther in law were present when you breathed last. All rites were performed as you wished. You have a great son who lived his life for you and amma. You sowed the seed of bhakthi, we are reaping the benefit.

I will certainly live the life you taught me and I will not deviate from this, This is the assurance I will give you. Thank you appa for the wonderful life you have given me.... You are a truly principled man. Love you appa. Love you for ever.

Iam fortunate to keep you as my mail ID. grsastrigal@gmail.com....... (contd an article about amma.....)